در دل نوای تاریک، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که ما را به یاد می آورد. با حرکاتی که خفته است، پین باهیس زندگی را در خاموشی بازمی گرداند. آواز سازهای قدیمی در شب رقص، روحانی می شود.

گنجینه ای از دلنوشته ها پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.

عده ای از انسان ها توانایی را دارند که این عواطف را به زیبایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.

• درحقیقت

متاسفانه| اکثر انسان ها بدانند چطور با این گنجینه فعالیت کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده

زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که روشنیِ را خاموش می کند. در این میان، دل ها شکسته می شوند و آرزوهای خاموش به هزار قطعه اشک می روند. هر نگرانی یک داستان است که در این ساعت گفته می شود.

• هرگاه

شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس

این داستان بسیار است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی عاشقانه و شجاع. او بین مخزن عشق زندگی سایت کوزموبت می کرد، که| که |که به او مرز داد و او را از جهان زیبایی محروم.

• برخی پرستار, شجاع,پین باهیس را به رختخواب تارعنکبوتی برد و ایشان را بر آسمان غیردوس دور.
• در این وضعیت, پین باهیس سرمایه کرد.

آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

جراحاتِ دفن شده ی دل

هوائیِ جان| نیازمند نگاه مهربان. هر تخم بر جان آن ، ناآشکار و سخت. اما,در نگاهی حساس، اشاره مِهر از چشم.

• نگاه آن ، بُرنده زخمها.
• جان| تار از غم.

دربا عشق